DZIEŃ 6
MODLITWA O EWANGELIĘ
Obj 6:1–2; Rz 2:4; Dz 26:20; Mk 1:15; 1 Tm 2:4a
Aby biały koń ewangelii biegł oraz by Bóg, który cierpliwie wszystkich znosi, przyprowadzał ludzi do nawrócenia, a oni zwrócili się ku Niemu i uwierzyli ewangelii według Jego pragnienia zbawienia wszystkich ludzi (Obj 6:1–2; Rz 2:4; Dz 26:20; Mk 1:15; 1 Tm 2:4a).
Obj 6:1–2 — I zobaczyłem, gdy Baranek otworzył jedną z siedmiu pieczęci, i usłyszałem jedno z czterech żywych stworzeń, mówiące jak dźwięk grzmotu: Przyjdź. I zobaczyłem, a oto biały koń, a ten, który na nim siedzi, ma łuk; i dano mu koronę, i wyruszył zwyciężając i aby zwyciężać.
Rz 2:4 — Albo czy gardzisz bogactwem Jego życzliwości i wyrozumiałości, i cierpliwego znoszenia, nie wiedząc, że życzliwość Boga prowadzi cię do nawrócenia?
Dz 26:20 — Ale oznajmiałem najpierw tym, którzy są w Damaszku, potem w Jerozolimie, i po całej krainie Judei oraz poganom, aby się nawracali i zwracali ku Bogu, pełniąc czyny godne nawrócenia.
Mk 1:15 — I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boga. Nawracajcie się i wierzcie w ewangelię.
1 Tm 2:4 — Który pragnie, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do pełnego poznania prawdy.
Posługa – Prawdziwe modlitwy angażują dwie strony
List do Rzymian 8:26–27 […] mówi nam, że nie wiemy o co się modlić jak należy, ale Duch Święty wstawia się w nas zgodnie z Bożym zamiarem. Właściwie nie wiemy, jak się modlić. Znamy to, co ludzie zazwyczaj nazywają błaganiem, ale wiemy niewiele na temat modlitwy, o której mówi Pismo. Kiedy przeczytałem po raz pierwszy te wersety z ósmego rozdziału Listu do Rzymian, zakwestionowałem ich znaczenie. Pomyślałem sobie: czy nie prosiłem Boga, aby mnie uzdrowił, kiedy byłem chory? Czy nie prosiłem Boga, by posłał mi zaopatrzenie, kiedy byłem w potrzebie? Jak więc Pismo może mówić, że nie wiemy, o co się modlić, jak należy? Stopniowo jednak Pan pokazywał mi, że naprawdę nic nie wiemy o modlitwie, jakiej Bóg pragnie. […] To nasza słabość. Dzięki Bogu, że w tej słabości sam Duch przychodzi nam z pomocą i wstawia się za nami w westchnieniach, których nie da się wyrazić słowami.
Bracia, prawdziwe modlitwy to Duch Święty we wnętrzu człowieka wyrażający Boże pragnienie przez człowieka. Innymi słowy, prawdziwe modlitwy angażują dwie strony. Nie jest to jedynie sam człowiek modlący się do Boga, ale Duch zespalający się z człowiekiem, przywdziewający człowieka i przyłączający się do niego w modlitwie. Zewnętrznie — modli się człowiek, wewnętrznie zaś to Duch się modli. Oznacza to, że dwie strony wyrażają tę samą modlitwę w tym samym czasie. Pamiętajcie proszę, że Pismo mówi wyłącznie o takiej modlitwie (Lessons on Prayer, s. 18–19).
© Living Stream Ministry. Wykorzystano za zgodą wydawcy.
DZIEŃ 7
MODLITWA ZA PRZEŚLADOWANYCH, UCISKANYCH I TYCH, KTÓRZY CIERPIĄ
1 P 4:12–14; 5:9–10
Aby Bóg wszelkiej łaski pocieszył, wydoskonalił i utwierdził braci i siostry na całej ziemi, a zwłaszcza tych, którzy są prześladowani, uciskani, cierpią z powodu niedostatku i prób (1 P 4:12–14; 5:9–10).
1 P 4:12–14 — Umiłowani, nie uważajcie, że próba ogniowa wśród was, która przychodzi na was, aby was wypróbować, jest czymś dziwnym, jakby spotykało was coś dziwnego; lecz w takim stopniu, w jakim jesteście uczestnikami cierpień Chrystusa, cieszcie się, abyście także przy objawieniu się Jego chwały cieszyli się radując. Jeśli wam urągają w imieniu Chrystusa, jesteście błogosławieni, gdyż Duch chwały i Boga spoczywa na was.
1 P 5:9–10 — Jemu się przeciwstawiajcie, będąc mocni w waszej wierze, wiedząc, że te same cierpienia dokonują się wśród waszych braci na świecie. Lecz Bóg wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do swojej wiecznej chwały w Chrystusie Jezusie, po tym, jak przez krótki czas pocierpicie, sam was wydoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje.
Posługa – Rzucić ogień na ziemię, aby wykonać Boży sąd na ziemi
[Księga Objawienia 8:5] mówi: „A Anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem ołtarza, i rzucił na ziemię; i były grzmoty i głosy, i błyskawice, i trzęsienie ziemi”. […] Boży sąd na ziemi stanowi odpowiedź na modlitwy świętych, w których kadzidłem jest Chrystus. Mimo iż pieczęć szósta została już otwarta i siedem trąb tylko czeka, by zagrzmieć, nic się nie wydarzy, dopóki Chrystus nie ofiaruje Bogu modlitw świętych, w których On sam będzie kadzidłem. Wtedy pojawią się grzmoty, głosy, błyskawice i trzęsienia ziemi. Pokazuje to, że podczas gdy Bóg zamierza wykonać swój sąd na ziemi, nadal zachodzi potrzeba, by święci współpracowali z Nim w swoich modlitwach (Life-study of Revelation, s. 279–280).
© Living Stream Ministry. Wykorzystano za zgodą wydawcy.
DZIEŃ 8
MODLITWA ZA UŚPIONYCH, ZBŁĄKANYCH I TYCH, KTÓRZY ZESZLI Z WŁAŚCIWEJ DROGI
Ef 5:14; Jk 5:19; Ga 6:1
O ożywienie uśpionych wierzących, odzyskanie zbłąkanych chrześcijan i przywrócenie świętych, którzy zeszli z właściwej drogi, dla Pana i społeczności kościoła (Ef 5:14; Jk 5:19; Ga 6:1).
Ef 5:14 — Dlatego mówi On: Obudź się, który śpisz, i powstań z martwych, a zaświeci na ciebie Chrystus.
Jk 5:19 — Moi bracia, jeśli ktoś wśród was daje się zwieść i odciągnąć od prawdy, a ktoś go zawraca.
Ga 6:1 — Bracia, nawet jeśli człowiek da się pochwycić jakiemuś przewinieniu, wy, którzy jesteście duchowi, przywróćcie takiego w duchu potulności do właściwego stanu, bacząc każdy na samego siebie, abyś i ty nie był kuszony.
Posługa – Życie modlitewne zbiorowego Chrystusa
Życie modlitewne Chrystusa stanowi centrum sprawowania przez Boga rządów nad ziemią. Wskazuje na to ósmy rozdział Księgi Objawienia. Ktoś jednak po przeczytaniu tego rozdziału mógłby powiedzieć: „Nie widać tu, żeby Chrystus się modlił. Widzimy jedynie modlitwę świętych”. Święci jednak są jedno z Chrystusem. Modlitwy w rozdziale ósmym Księgi Objawienia nie są już jedynie modlitwami pojedynczego Chrystusa – stały się modlitwami zbiorowego Chrystusa. W kwestii wykonywania tego, co dzieje się na ołtarzu kadzidlanym, święci są prawdziwie jedno z Chrystusem. Kiedy zatem mówimy w tym poselstwie o życiu modlitewnym Chrystusa, mamy na myśli życie modlitewne zbiorowego Chrystusa (Studium życia Księgi Wyjścia, s. 1474).
© Living Stream Ministry. Wykorzystano za zgodą wydawcy.
DZIEŃ 9
MODLITWA ZA ROZPROSZONYCH WIERZĄCYCH
Dz 9:2; Dz 26:19; Ezd 1:5; Ez 36:24
Aby rozproszeni wierzący ujrzeli niebiańską wizję wiecznego Bożego zamysłu i zostali pobudzeni w swoim duchu, i poszukiwali głębszych spraw dotyczących Chrystusa i Bożej budowli oraz obrali drogę Bożej nowotestamentowej ekonomii (Dz 9:2; Dz 26:19; Ezd 1:5; Ez 36:24).
Dz 9:2 — I poprosił go o listy do Damaszku, do synagog, aby jeśli znajdzie jakichś ludzi należących do Drogi, zarówno mężczyzn, jak i kobiety, mógł przyprowadzić ich związanych do Jerozolimy.
Dz 26:19 — Dlatego też, królu Agryppo, nie byłem nieposłuszny tej niebiańskiej wizji.
Ezd 1:5 — Zatem głowy rodów Judy i Beniamina, kapłani i lewici, słowem każdy, którego ducha Bóg pobudził, wybrali się w drogę, aby zbudować dom Jahwe w Jerozolimie.
Ez 36:24 — Zabiorę was spośród narodów, zgromadzę was ze wszystkich krajów i wprowadzę was do waszej ziemi.
Posługa – Potrzeba wstawiennictwa
W doświadczeniu musimy podchodzić do ołtarza, obmywalni, stołu, świecznika i arki. Moje studium Biblii pokazało mi, że podszedłszy do arki w świętym świętych, musimy powrócić do ołtarza kadzidlanego. Ołtarz kadzidlany nie stoi sobie biernie w przejściu w przybytku. Przeciwnie, można go porównać do silnika, który wszystko „uruchamia”. Dlatego można powiedzieć, że stoi on tam samodzielnie jako „punkt zwrotny”. Musimy wciąż na nowo powracać do tego punktu. Oznacza to, że aby doświadczyć któregokolwiek aspektu dziedzińca zewnętrznego czy przybytku, musimy się modlić. Gdy się modlimy wszystko „działa”. Kiedy się modlimy, doświadczamy skuteczności ołtarza, obmywalni, stołu, świecznika oraz arki. Gdy jednak „silnik” się wyłącza, wszystko inne „staje” wraz z nim. Kiedy silnik działa, wszystko pozostałe również działa. Dlatego właśnie potrzebujemy „silnika” — wstawiającego się za nami Chrystusa — który działa w nas. Musimy prowadzić życie modlitewne, życie modlitwy (Studium życia Księgi Wyjścia, s. 1483–1484).
© Living Stream Ministry. Wykorzystano za zgodą wydawcy.
DZIEŃ 10
MODLITWA O JEDNOMYŚLNOŚĆ
Rz 15:6; Kol 3:10–11
Aby wszystkie kościoły trwały w zwycięskiej jednomyślności i chwaliły naszego Boga i Jego Chrystusa jednymi ustami, żeby doprowadziło to do pojawienia się rzeczywistości jednego nowego człowieka (Rz 15:6; Kol 3:10–11).
Rz 15:6 — Abyście jednomyślnie jednymi ustami chwalili Boga i Ojca naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Kol 3:10–11 — I przyoblekliście się w nowego człowieka, który jest odnawiany ku pełnemu poznaniu, według obrazu Tego, który go stworzył, gdzie nie może być Greka i Żyda, obrzezania i nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz Chrystus jest wszystkimi i we wszystkich.
Posługa – Modlić się w Bogu i z Bogiem w nas
Obraz przybytku przedstawia Chrystusa, który jest wcielonym Bogiem, dostępnym dla nas, by w Niego wejść. Tenże Chrystus stanowi także ofiary, które otwierają nam drogę w Boga i sycą nas wewnętrznie. W rezultacie jesteśmy w Bogu, a On — w nas. Dlatego, zanim dotrzemy do ołtarza kadzidlanego, już jesteśmy w Bogu, a On — w nas. Ponieważ ołtarz kadzidlany usytuowany jest w centrum przybytku, który symbolizuje wcielonego Boga, być przy tym ołtarzu oznacza być we wcielonym Bogu. Co więcej, kiedy my jesteśmy w Bogu, On jest także w nas. Przed ołtarzem na dziedzińcu zewnętrznym doświadczamy ofiar i zyskujemy krew, która nas obmywa, oraz mięso, które zaspokaja nasz głód wewnętrznie. Uzdalnia nas to do wejścia we wcielonego Boga, który zamieszkuje nas jako nasz pokarm i zasób życia. Każdy, kto przychodzi do ołtarza kadzidlanego, jest w Bogu i ma w sobie Boga. Osoba taka jest jedno z Bogiem i jest z Nim zespolona. Jakże to wspaniałe! (Studium życia Księgi Wyjścia, s. 1489).
© Living Stream Ministry. Wykorzystano za zgodą wydawcy.
Trwajcie niezłomnie w modlitwie.