۲۹ آوریل ۲۰۲۰

مقدسین عزیز،

چقدر از خداوند به جهت تأمین فراوان او برای کلیساها و مقدسین در بازیابی او سپاسگزاریم، که بسیاری را قادر ساخت تا به عنوان یک انسان [انسانِ جمعی]، در طول ماه گذشته دعا کنند. تاکنون هرگز چنین دعای جهانی و شبانه روزی در تاریخ بازیابی او وجود نداشته است. با اینکه ما حس می کنیم این تلاش هماهنگ شده را در ۳۰ آوریل خاتمه دهیم، در خداوند امیدواریم که این فقط یک فصلِ دعا نباشد بلکه او [خداوند] ما را به ادامۀ پیشرفت کردن در زندگی دعایی شخصی و خدمتگزاری دعای جمعی کلیسا حفظ کند.

 باور داریم تک تک مقدسینی که این بار قلبی را برگرفته اند، متوجه ثابت قدم بودن که لازمۀ دعای شفاعتی است، شده اند (کولسیان 4: 2). این امر بدین دلیل است که در قلمرو نادیده، جنگی بین خدا و دشمنش شیطان، وجود دارد. البته، مقصود خدا در نهایت تحقق خواهد یافت، ولی اینکه به چه سرعتی رخ خواهد داد و چه کسی در هر زمان مشخص، بَرَنده به نظر برسد، بستگی به این دارد که مردمِ خدا چه مقدار با او در دعا همکاری می کنند. شیطان این موضوع را می داند، پس او به هر ترتیبی سعی دارد دعای ما را سرکوب کند. در واقع، از آنجا که تمام موج این عصر بر ضد دعای ماست، برادر لی به ما گفت: «ثابت قدم ماندن در دعا مثل پارو زدن قایق در خلاف جهت آب است. اگر شما ثابت قدم نباشید، توسط امواج به سوی پایین کشیده خواهید شد. بدون شک، بدین طریق استوار بودن، چه در پارو زدن و چه در دعا کردن، مستلزم مقدار زیادی انرژی است.»(Life-study of Colossians, p. 580). بدین جهت، ما به قوّت بخشیدن خداوند نیاز داریم (افسسیان 6: 10).

 برادر لی تعدادی نکات عملی را ارائه داد تا به ما جهت استقامت در دعا کمک کند. اول اینکه، او ما را بر آن داشت که یک رسیدگیِ کامل با خداوند داشته باشیم و حتی با او درباره زندگی دعاییمان نذر کنیم. چنین وعده و نذر کردنی، ابراز آرزوی ما برای یک شخص دعاگو بودن است، در حالی که اقرار می کنیم به خداوند نیاز داریم تا ما را قادر سازد که در به عمل رساندن وعده خود امین باشیم. دوم، لازم است ما یک مرتبه یا زمان های بیشتری را بطور مشخص و روزانه برای دعا کردن کنار بگذاریم (دانیال 6: 10). ما باید دعا را مهمترین مورد تلقی کنیم و اجازه ندهیم که هیچ چیز این زمان ها را غصب کرده و یا از دعای ما جلوگیری کند. سوم، ما باید در طی زندگی روزمره خود، مراقب صحبت کردنمان باشیم، چون سخنانِ بی بند و بار، روح دعاگوی ما را فرو می نشاند (افسسیان 4: 29-30؛ اول تسالونیکیان 5: 19 و زیرنویس). چهارم، لازم است ما روحمان را بکار بریم، اراده خود را تمرین دهیم، ذهنمان را آرام کنیم، و احساساتمان را میزان کنیم تا بتوانیم به طور مناسب دعا کنیم (افسسیان 6: 18؛ دوم تیموتائوس 1: 7؛ اول پطرس 4: 7). پنجم، تجربه به ما می آموزد که دعا کردن با یک همراه، به ما کمک می کند تا در دعای خود ثبات بیشتری داشته باشیم. (Life-study of Colossians، ص-ص 581 تا 583 و Life-study of Ephesiansص-ص 552 تا 555.)

 تمرینِ این گونه دعا کردن مزیت های فوق العاده ای دارد. این گونه دعا کردن باعث درهم آمیختن ما با خداوند می شود تا اینکه ما تبدیل به تکثیر او به عنوان انسانی دعاگو شویم (متی 14: 23؛ مرقس 1: 35؛ لوقا 5: 16). این گونه دعا همچنین باعث می شود که ما به جای آنکه در امور زمینیِ مربوط به علایق خودمان تفکر کنیم، ذهن خود را بر روی چیزهای بالا قرار دهیم (کولسیان 3: 2). این نوع دعا کردن ما را قادر می سازد که برای منافع خدا بر روی زمین، به خدمتگزاریِ شفاعتِ مسیح صعود کرده بپیوندیم (رومیان 8: 34؛ عبرانیان 7: 25). این دعای شفاعتی، که در مسیح بوده و با مسیح به عنوان بخور است، «دعا برای خودمان نیست بلکه دعا برای به اجرا گذاشتن حکومت الهی است، برای توزیع فیض تأمین کننده خداست، و برای کلیساها و مقدسین است. چنین دعایی یک بخور عطرآگین برای خداست – مقصود او را به انجام می رساند، خواسته او را راضی می کند، و قلب او را خشنود می سازد» (خروج 30: 7، زیرنویس1). علاوه بر این، همانطور که ما در دعا به تخت فیض نزدیک می آییم، رحمت یافته و فیض حاصل می کنیم تا در وقت ضرورت یاریمان دهد (عبرانیان 4: 16). دعای ما، برکت برای خودمان، برای کلیساهایمان، و برای کشورهایمان خواهد آورد.

 علیرغم این که ما از نظر خودمان در طول سی روز گذشته چه مقدار شکست خوردیم یا موفق شدیم، باید خود را به جلو کشانده و از این به بعد پیشرفت کنیم. ما با شدت همه مقدسین را تشویق می کنیم که آن سی مورد بار قلبیِ پیشنهادی در unceasinglypray.org را برگرفته و طی ماه مه دوباره آنها را دعا کنید. ما ایمان داریم که اگر شما دوباره در مورد این سی نکته و آیه های همراه آن دعا کنید، پی خواهید برد که هنوز الزامات بسیاری برای ادامه دعای شفاعتی وجود دارد. باشد که خداوند بازیابی خود را قوّت دهد و ما را برای خودش خانۀ دعا سازد (مرقس 11: 17). بیایید کاهن اعظم رحیم و امین خود را که فراتر از آسمانهاست (عبرانیان 2: 17؛ 7: 26)، و همان که ما را با خودش در خدمتگزاری آسمانیِ شفاعت خود یکی می کند، ستایش کنیم (یعقوب 5: 17 و زیرنویس).

 برادرانتان در مسیح،

همکاران در بازیابی خداوند